Een erotische ervaring op bloemeneiland Madeira
Het Portugese eiland Madeira staat bekend om haar subtropische klimaat waar de flora en fauna ruim baan krijgen. Vandaar dat dit eiland ook wel het ‘bloemeneiland’ wordt genoemd.
Omdat Madeira het gehele jaar een redelijke stabiele temperatuur van 20-25 graden heeft, is het hier eeuwig lente. Dit trekt voornamelijk wandelaars én overwinteraars (meestal de wat oudere reiziger).
Sinds de corona-pandemie heeft Madeira zich, vanwege dit uitermate vriendelijke klimaat, ontpopt tot ‘digital nomad‘ bestemming.
Jongeren, meestal onder de 40 jaar, verbleven en verblijven vooral in de donkere wintermaanden enkele weken op het eiland. Vanwege het minimale tijdsverschil (1 uur) met Nederland, is Madeira een prima plek om op afstand te werken.
Dat Madeira niet meer alleen voor ouderen is, weet inmiddels ook schrijfster Laia. Zij ging op wandelvakantie naar Madeira om even helemaal af te schakelen van haar hectische leven in Nederland.
Of dat nu helemaal gelukt is lees je in haar verslag hieronder, want dat het niet alleen bij wandelen is gebleven is overduidelijk…… 😉
Dagboek #1 – Dag één
Het helderblauwe water van de Atlantische Oceaan voelt heerlijk koel op mijn huid. Ik dobber op mijn rug en kijk naar de boulevard en de huizen erachter in zachte pastelkleuren. Vanaf mijn hotel ben ik linea recta naar het strand gelopen en de zee ingedoken. Het is nog vroeg, maar de warmte hangt al in de lucht.
Gistermiddag ben ik aangekomen op Madeira, een vulkanische eiland ver weg in de Atlantische Oceaan. Het schijnt hét wandeleiland van Europa te zijn, daarom ben ik hier. Oké, en vanwege het klimaat. Want wandelen in Schotland is vast prachtig hoor, maar geef mij maar zon. Na wat gewik en geweeg heb ik voor een georganiseerde groepsvakantie gekozen. Een paar jaar geleden had ik je keihard uitgelachen. Ik, wandelen? Voor mijn lol? En in een groep? Zo zie je maar, niks zo veranderlijk als je eigen leven.
Want de afgelopen tijd heb ik vaker dan ooit mijn wandelschoenen aangetrokken. Het bleek voor mij dé manier om mijn hoofd leeg te maken. Mijn tranen te laten lopen, en uiteindelijk met een lichte glimlach weer huiswaarts te keren. De natuur is helend. Al zijn mijn wonden nog niet geheeld. De affaire van Marc heeft me in het diepst van mijn ziel geraakt. Ik had het absoluut niet zien aankomen. Met zijn secretaresse nog wel. Zo pijnlijk. En zo fucking cliché. We hebben een week geleden de scheidingspapieren getekend. Marc is einde hoofdstuk, hoeveel verdriet me dat ook doet.
Deze vakantie zie ik dus als een welkome afleiding, maar vooral: als het begin van iets nieuws.
In de haven heb ik al een tentje gespot waar de catch of the day op een enorme bbq wordt bereid. En dan morgen…. mijn wandelschoenen aan en gaan.
Ik ben zo benieuwd naar mijn mede-wandelgenoten, en natuurlijk naar de gids. Ik hoop vooral dat ik met ze kan lachen. Mijn tranen hebben de afgelopen tijd wel genoeg gevloeid.
‘Hi, ik ben Laia.’ Ik schud handen, de meeste namen gaan langs me heen. Veel vrijgezellen, dat was te verwachten, en een enkel stel. Zo te zien ben ik zeker niet de jongste met mijn 40 jaar, al zijn er ook veel vijftigers. Met één vrouw en een stel uit Utrecht voel ik een leuke eerste klik. Maar die gids…. Paul…. ik weet het niet hoor. Hij is rond de 50 schat ik, veel te bruin, met een zelfingenomen glimlach. De manier waarop hij me begroette net en m’n hand iets te lang vasthield.. Bah, ik hou helemaal niet van alpha mannen, mij te arrogant..
‘Zoals jullie weten staat vandaag een van de drie hoogste bergpieken van Madeira op het programma. Ik ga jullie er niet al te veel over vertellen, eerst zien en dan geloven, ik hoor het jullie denken, jaja leer mij Hollanders kennen hahaha, maar verwacht een wonderschone kustlijn, prachtig groen bergland en zeeën van liefdesbloemen. Ja lieve mensen, love is in the air hier op Madeira.’ Ik zie hoe hij vervolgens een schalkse knipoog geeft naar de roodharige Isa, die nerveus begint te giechelen.
Oh – Mijn – God.
Paul is blijkbaar het type man dat zichzelf heel erg leuk vindt en het hardste om zijn eigen grappen lacht. Hij zit gelijk in mijn irritatiezone. Ik neem me voor om hem deze vakantie zoveel mogelijk te mijden. Ik heb geen zin in irritatie, ik ben hier voor mijn rust. En m’n plezier.
Het uitzicht over de kustlijn is adembenemend mooi, dat moet ik die Paul nageven. Ik zie hoe de golven kapotslaan op de rotsen, waarna het wandelpad verder de hoogte in kronkelt en we opeens in een ciprissenbos staan. Ik ben blij dat ik alleen wat essentials heb meegenomen en mijn rugzak zo licht heb ingepakt, want de klim is pittig. Op de top worden we beloond door een dubbele regenboog die onder ons de zee inschiet.
De afdaling is een stuk minder zwaar, al voel ik de kilometers in mijn benen. We lopen langs akkers en simpele witte huisjes, waar boeren op kleine terrassen tegen steile hellingen op wijngaarden werken. Mmm, ik heb zin in een wijntje.
Ik kijk uit over het groene berglandschap en luister naar het vrolijke gekwetter van vogeltjes. En naar het geklets van Ellis, een veertigjarige ‘happy single’, haar woorden, uit de Achterhoek.
Haar schaterlach is aanstekelijk en in onze afkeer naar Paul hebben we elkaar helemaal gevonden. Maar we moeten ons inhouden nu, want hij zit schuin tegenover ons. Paul ziet er ontspannen uit. Af en toe geeft hij me een glimlach alsof hij weet hoe ik over hem denk en mij van gedachten wil doen veranderen.
Als mijn gerecht wordt gebracht, vis met banaan, dé specialiteit van Madeira, buldert Paul op veel te luide toon over tafel: ‘Vis moet zwemmen, hè Laia? Proost!’ Hij heft zijn glas richting mij, zijn pretogen zijn aanstekelijk maar ik laat me niet kennen.
‘Ha, ja, zo is het,’ zeg ik koeltjes. Ik proost, met tegenzin, en richt me dan op mijn eten. Mmm. Dit is vakantie. Lekker eten en drinken, prachtige natuur, goed gezelschap… Naja, Paul daargelaten dan. Ik bestel een tweede glas wijn en proost vrolijk tegen Ellis haar glas.
Na de lunchpauze wacht er nog een flinke tocht op ons. We lopen over een steil en onverhard pad vol grote keien. Ik voel de wijn, dat tweede glas had ik beter niet kunnen bestellen, maar gelukkig stoppen we regelmatig om op adem te komen en om te luisteren naar Paul, die vertelt over hoe hier volop bananen, zoete aardappels en papaya’s worden verbouwd. De roodharige Isa is sinds het begin van de tocht niet van zijn zijde geweken. Ze lacht net zo hard om zijn flauwe grappen als Paul zelf. Ongewild ben ik wat naar voren opgeschoven in de groep. Ik loop nu vlak achter hen. Als Isa hem voor gaat, op een enorm steil pad omhoog, hoor ik hem zachtjes tegen haar zeggen: ‘Dit is pas een mooi uitzicht’ terwijl hij naar haar billen kijkt. Isa draait zich om en lacht haar giechelige lach. Serieus?
Ik veeg een druppeltje zweet van mijn voorhoofd, ik heb het echt te warm, het zal vast ook die wijn zijn, en dan…maak ik een gigantische misstap. Ik val. En dan wordt het zwart.
‘Laia! Laia, kom op, open je ogen.’ Ergens ver weg dringt een bezorgde stem door tot mijn brein. Als ik mijn ogen open kijk ik recht in het gezicht van Paul. ‘Laia! Gaat het?’ ‘Ja, tuurlijk gaat het,’ zeg ik. Het komt er botter uit dan ik wil. Ik zie nu pas hoe blauw zijn ogen zijn. ‘Kom, geef me je hand.’ Hij pakt me stevig beet en trekt me omhoog. Zijn hand voelt koel aan, zijn vingers zijn lang en slank. Ik staar hem aan. Van dichtbij is hij eigenlijk best knap. Ik merk dat zijn aandacht me goed doet, zijn bezorgde gezicht is aandoenlijk, maar dan zie ik hoe de rest van de groep ons geamuseerd gade slaat. Ik herpak me en neem een grote slok water. Paul kijkt me nog even aan, licht bezorgd, en loopt dan vooruit.
‘Wat was dat net joh? Zag ik daar een vonkje overvliegen?’ Ellis kijkt me geamuseerd aan
‘Nee joh,’ antwoord ik beslist. ‘Beetje wazig door die val denk ik.’ Maar als we doorlopen, kan ik het niet nalaten om Paul’s gespierde billen even goed te bekijken. Helemaal niet slecht…en dan druk ik me nog zacht uit. Oké, koppie erbij nu Laia, en goed kijken waar je loopt.
De zachte zeewind waait door mijn balkondeuren mijn hotelkamer binnen. Ik lig op bed en voel me loom van de wandeling, van de fles wijn die ik net nog met Ellis soldaat heb gemaakt, en van de zon.
Mijn zijden nachthemd bolt lichtjes op door de wind. Ik streel de stof, volg de contouren van mijn borsten. Mijn tepels reageren gelijk op mijn aanraking. Dan laat ik mijn hand onder mijn hemd glijden. Ik heb geen slipje aan en voel de hitte van mijn dijbenen.
Even laat ik mijn hand op mijn vulva rusten, voordat ik met mijn vingers mijn schaamlippen aanraak. Een lichte rilling trekt door mijn lijf. Het is de wind, ja, maar ook… ik weet niet… een heerlijk gevoel… van vrijheid… nieuw avontuur…..
Zo zo, die heeft ook een lekkere avond zo te horen. Het geluid lijkt van buiten te komen. Misschien is het wel een knappe Portugees. Nieuwsgierig loop ik mijn balkon op, waar het gekreun vandaan komt. Het geluid komt steeds dichterbij. Ja, het is de buurman op links. Ik ga op mijn tenen staan en gluur over de muur die onze balkons van elkaar scheidt.
Dan zie ik Paul, wijdbeens zittend op een stoel, met zijn blouse nog aan. In zijn schoot wapperen de rode krullen van Isa in de wind, terwijl zij zijn enorme pik in haar mond neemt.
What the… Ik voel hoe mijn irritatie van eerder vandaag weer aanzwengelt, al voel ik ook een steekje van jaloezie. Ik weet dat ik weg moet lopen nu, terug mijn kamer in, maar…. ik blijf staan. Ik zie hoe Isa’s mond over zijn pik glijdt, terwijl hij haar hoofd zachtjes naar beneden duwt. Ik moet wegduiken nu, ze mogen me echt niet zien, maar in plaats daarvan schuif ik de spaghettibandjes van mijn nachthemd omlaag en laat ik het van me afglijden. Ik heb kippenvel. Het is fris, maar het is vooral door wat ik zie. Met mijn vingers streel ik mijn schaamlippen. Ik voel hoe de wind er zachtjes tegenaan blaast.
‘Wat pijp je goddelijk, met die lekkere lippen van je’ gromt Paul tegen Isa. Ik beeld me in dat hij het tegen mij heeft. Jezus, het maakt me nat. Ik streel mijn klitje met het vocht van mijn schaamlippen en voel hoe de spiertjes in mijn kutje samenspannen. Het beeld van Isa die hem bevredigt, ze is veel wilder dan ik dacht, de opgebouwde spanning tussen die twee laat ze zichtbaar los op zijn harde pik… jezus, het windt me heel erg op. Dan kijkt hij op Fuckkkkkk! Ik staar recht in zijn ogen.
Weten hoe dit verhaal afloopt? Ga naar Rouze.me.
